چکیده : آیا پیامبر مالک جان و مال و ناموس مردم بوده است؟ آیا ایشان فقط فرمان می‌داده است؟ آیا پیامبر مبسوط‌الید بوده است؟ آیا معیار اجرای یک تصمیم، اراده‌ی عامل خدا (خواه رسول خدا و خواه مدعیان نمایندگی خدا بر روی زمین) و اراده‌ی حاکم اسلامی است یا معیار اجرای یک تصمیم، رضایت مردم است؟ ماجرای تقسیم غنائم جنگ هوازن نشان می‌دهد که پیامبر از موقعیت خود به‌عنوان پیامبر و به‌عنوان حاکم استفاده نکرد و به‌عنوان رسول خدا و به‌عنوان حاکم اسلامی به خود اجازه نداد که بدون جلب رضایت مردم، درباره‌ی حقوق متعلق به مردم تصمیم بگیرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر